На данном сайте вы сможете найти более 1000000 залуп!
Главная » 2013»Август»2 » Раъно энди севганига турмушга чикканди... Аммо.!
02:37
Раъно энди севганига турмушга чикканди... Аммо.!
Тақдир бешавфқат деб бекорга айтишмас экан. Хаётда яхши ёмон кунлар бўлади дейишади, лекин негадир Ранонинг хаёти фақат ёмон кунлардан иборатдек туюларди. 13 ёшида етимликка махкум булди, ёлғиз фарзанд эди, ота онаси автохалокатга учраб халок булишди. Бечора Рано буни эшитгач касалхонага тушиб, колиб икки ой даволаниб чиқди. Тоғаси уни жуда яхши курарди ва якка қўймади. Рано тоғаси Акмал аканикида улғайди, лекин кенойиси кун бермасди. Акмал ака ва Зулайхо кенойининг бир қизлари Камола ва бир ўғиллари Аббос бор эди. Камола Ранонинг тенгдоши, Аббос эса ундан икки ёш кичкина эди. Аббос Ранони жуда яхши курарди, чунки у жуда мехрибон, очиқкўнгил қиз эди. Камола аваллида Ранога рахми келиб хурмат қиларди лекин орадан анчагина вақт ўтиб тўнини чаппа кийиб олди. Қизлар секин аста улғайиб вояга етдилар. Камола ва Зулайхо Ранони хеч хуш кўришмасди ва Акмал акага қўлларидан келганича ёмонлашарди. Хамма нарсадан хабари бор Акмал ака эса Ранога индамасди, қайтасига таскин беришга харакат қиларди. Рано улғайиб жуда чиройли қизга айланди. Эндигина 17 ёшда бўлишига қарамай ойдан нафис, гулдан гўзал эди, қошлари қопқора, кўзлари чарос, лаблари ғунча, сочлари узун, киприклари найзадек эди. Албатта бу Камолага умуман ёқмасди. У Ранога бирор ёмонлик қилишга янада кучли киришарди. Ранонинг ошиқлари жуда кўп бўлсада у эсхушини йиғиб олган қиз эди. Камола эса Ранога хасад қилар, ўзини фақат у билан солиштирарди. Ранонинг яккаюягона сирдоши, дарддоши ёлғизгина дугонаси Нигина эди. Улар доим бирга эдилар. Ранони оғир пайтларда фақат у қўлларди холос. Нигина хеч нарсага мухтож бўлмаган, бой, ўзига тўқ оиладан эди. Улар икки йилдан бери қалин дўст бўлиб келишарди. Нигина Ранони ўз жигаридек жудаям яхши кўрарди. Нигинанинг оиласида иккита фарзан эдилар, у ва акаси. Акаси анчадан бери хизматта эди ва Нигина ёлғиз ўзи бўлгани учун тез тез Ранони уйларига таклиф қиларди. Бир неча кунлаб Рано уларникида турарди, кейин яна ўша дўзахга қайтарди. Йиллар ўтиб Рано бир йигитни учратиб қолди. Йигит жуда келишган, баланд бўйли чиройли эди. Рано уни хар куни кўрарди, йигит қимматбахо машинасини хайдаб у ишлайдиган тикувчилик дўкони олдидан ўтарди. Ранони бу йигитга кўнгли тушиб қолганди, аммо ўйланарди шундоғ йигитга мени нима керагим бор деб. Лекин орадан анча ўтгач йигит дўконга кириб келиб, Ранонинг исмини сўради, қиз хар доимгидек парво қилмади. Эртасига ўша йигит қўлида гулдаста кўтариб дўкога кириб келди ва Ранонинг кўзларига тикилиб "Рано туғилган куниз билан табриклайман” деди. Рано эсанкираб қолди. У йигитни қўлидаги гулдастани олди. Йигит хеч нарса демай чиқиб кетди. Лекин эртасига қайтиб келиб гапни бошлади "Салом Рано. Биламан сиз эсли хушли қизсиз. Қўрқманг мен сизга ёмонлик қиладига ниятим йўқ, фақат илтимос мен билан ўтириб бирорёқда тушлик қилишга рози бўлинг, ўшанда сизга хаммасини тушунтираман” деди. Рано нима қилишни билмасди, у хеч нарса демади ва шунчаки ўгирилиб бошқа хонага кириб кетди. У туни билан ётолмади. Кўзини юмдики ўша йигитни сурати тасвирланарди, аммо у бу хаёлларни ўзидан четлаштиришга харакат қиларди. Эртасиги хеч нарса бўлмагандек яна ўша йигит келди. Бу ахвол бир хафта давом этди. Охири ранони жонига тегиб кетди ва у йигитга шарт қўйди "агар сиз билан борсам мени бирумрга тинч қўясиз”, йигит рози бўлди. Улар кафега келишди ва шу ерда йигит унга севги исхор қилди. Рано унга : -Эсизнзи йеганмисиз? Нималар деяпсиз биз хатто таниш эмасмиз. Устига устак ман сиз ўйлаган қизларданмасман. -Вой Ранохон ким сизни унақа қизлардан деяпти. Мени гапларимнинг бари рост. Гаплариз тўғри аммо хозир шу ерда танишсак бўлади. Мени исмим Нодир, ёшим 21да, яқинда армиядан келдим, хозир бир бизнес бошлаб қўйганман. Сиз ўзизни таништирмасангизам бўлаверади, сиз хақизда хамма нарсани биламан. Рано уйга яхши кайфиятда қайтди. Энди уни кимгадир кераги бор. Аввал ўзини кераксиз хис қиларди энди эса йўқ. Мана бир ойдирки улар бахтли эдилар. Нодир ва Рано бир бирларини жуда қаттиқ севишарди. Уларнинг севгисини оддий сўзлар билан тарифлаб бўлмасди. Рано Нодир хақида хали Нигинага айтмаган эди. Кунларнинг бирида у Нигинага қўнғироқ қилди: -Нигин сенга бир гап айтмоқчи эдим бирор ерда кўришиб гаплашволишимиз керак. -Албатта Рано. Хар доимки кафеда учрашамиз хоп Йўлда кафега кетаётиб Рано яна Нигинага Қўнғироқ қилди. Тинч гаплашиб кетаётишганда Рано бирдан шовқин овозни эшитди: -Ало Нингин, ало, ало Нигина нима бўлди, Ало... Телефондан бегона эркак кишини "ало” деган овози келди. -Ало кимсиз? Нодира қани? -Ало узр кечирасиз бир йигит бу телефонни эгасини шу қизни мошинада уриб кетди. -Нима- хайратли холатга тушди Рано.- Нималар деяпсиз? Хозир қаердасиз? -Хозир СОФ магазинини тўғрисидаман. -Менам шу яқин атрофдаман хозир бораман тез ёрда чақиринглар. Рано воқея рўй берган жойга шошилиб етиб келди. Йўлни ўртасида қонга беланиб ётган дугонасини кўриб шок холатига тушиб қолди. У нима қилишини билмасди. Ўз ўзидан кўзларидан тинмай ёшлар оқарди. Шифохона каридорида тураркан кўз олдиган кўрган нарсаси кетмасди. У хозир нима рўй бераётганини англаёлмасди. Гўё хаммаси тушдек. Шу онда шифохонага Нигинанинг ота-онаси кириб келишди. Онасининг кўзлари ёшга тўлиб Ранодан нима бўлганини сўрай бошлади аммо Рано жавоб берадиган ахволдамас эди. Шу онда Нодир кириб келди. Рано хайрон қолди "у буерда нима қилаётган екан”. Рано ўйланиб турганда Нодир Нигинанинг онасини олдига келиб деди: -Ойи нима бўлди, тушунтириб берсангизчи ойи гапиринг. Бу сўзларни эшитиб Рано қотиб қолди демак Нодир Нигинанинг акаси эканда. У бу хақида ўйланар экан Нодир у томонга келиб сўради: -Рано сен бу еда нима қиляпсан? - Мен, мен халиги Нигинанинг дугонасиман. -Нима?... А ўзи нима бўлди хеч бўлмаса сен тушунтириб бер. Синглимга нима қилди? Рано бўлган воқеани айтиб берди. Шу пайт аперация хонасидан шифокор чиқди. Хамманинг кўзи унда эди. Аммо у ерга қараб Рано эшитишдан қўрққан гапни айтди "Бандалик”. Орадан анча вақт ўтди, лекин Рано дугонасининг ўлимига хеч ишонмасди. У кўзлари хар куни мағзун эди. Нигинанинг ўлимида Рано ўзини айибларди. Ахир у ўша куни у Нигинани чақирди. Фақатгина у Нигина билан гаплашган охирги инсон. Энди эса уни сирдоши, дарддоши йўқ. Орадан анча йиллар ўтди. Ранога совчилар кела бошлади. Акмал ака Нодирни совчиларига розилик бердилар. Рано охири оқибат бахтимга етдим деб ўйлаганди лекин афсус.... Мана тўй яхши ўтди. Аммо Ранонинг бахти кўпга бормади. Тўй кечаси Нодир изсиз ғойиб бўлди. Рано барча аламларини ичига ютарди. Милиция ўша куниёқ қидирувга тушишди. Орадан анча вақт ўтгач Нодирди бир чўлдан ярадор холда топишди. Нодир икки ой кома холатида ётди. У ўзига келгач яна бир ой даволанди. Унинг бу холга тушишига бизнес айибдор эди. Уни бизнес бўйича кўп душманлари бор эди ва улардан бири Нодирга шу ахволни раво кўрибди. Мана орадан яна анча вақт ўтди ммо Ранонинг хаёти дўзахдай эди. Бечорав Рано иккита хомласидан айрилди. Учинчисини соғ-саломат туғиб олди аммо 8ойлик чақалоқ вафот этди. Энди Рано учун хаётнинг мазмуни йўқ эди. У хеч кўчага чиқмасди, доим уйда қамалиб ўтирарди. Нодир эса фақат унга таскин беришга харакат қиларди. Орадан йиллар ўтган сари у бахтсиз бўларди. Хаттоки қачонлардир уни кўришга кўзи йўқ бўлган Камола ва Шохида опа, хаттоки уларнингхам Ранога рахмлари келарди. Орадан йиллар ўтиб Рано яна хомладор бўлди. Хомласи 7 ойли эди. Улар Нодир билан шифохонага кетаётиб автохалокатга учрадилар. Нодир ва Ранонинг хомласи нобуд бўлишди. Ранонинг ўзи эса ногирон бўлиб қолди. Бу дардларга чидолмади бечора. Халокат содир бўлганидан 6ой ўтиб у ўз жонига қасд қилди. муаллиф:Мехинбону
Ответить
Дата: 02/08/2013 в 09:38