Бир шифокор хикоя қилади: Менинг бир беморим бор еди. У ёшгина қиз бўлишига қарамай саратон касаллигига чалинган еди. Уни даволашга узоқ вақт давомида бор имкониятларимизни ишга солардик. Натижалар яхши бўлаётган еди. Шу ҳолда камида 5 йил яхши парвариш билан даволаниши керак еди. 4 йил вақт ўтиб, у мендан бошқа узоқ шахарга қариндошиникига бориб келишга изн сўради. Қаттиқ ялинганидан ёқ деёлмай, самалётда бориш шарти билан рози бўлдим. У еса чипта ололмай автобусда ёлга чиқибти. Aвтоҳалокат туфайли 6 соат совуқда қолиб кетган. Шамоллаш суяк ва бошқа аъзоларга ўтиб кетган. Уни уйига олиб келдик. Жудаям оз умри қолган еди. Керакли дориларни қабул қилиб ётар еди мен ҳар куни ундан хабар олар едим. Ҳатто г
... Читать дальше »